تاثیر «آمادگی جسمانی اجتماعی» بر طول عمر چیست؟ /۱/
تاریخ انتشار: ۲۵ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۰۳۳۶۹
ایسنا/خراسان رضوی اگر در جستجوی بهبود سلامتی خود هستید، ممکن است در اولین گام در یک کلاس ورزش سهگانه ثبتنام کنید، یک رویه مراقبه را شروع کنید یا مصرف غذاهای فوق فرآوری شده را کاهش دهید اما جدیدترین علم نشان میدهد که بهترین راه برای بهبود سلامت درازمدت، فیزیکی نیست، بلکه اجتماعی یعنی ارتباط است.
بهنقل از یاهو، تقویت پیوندهای ارتباط با ورزش چیزی که متخصصان آن را «آمادگی جسمانی اجتماعی» مینامند، تاثیرگذارترین ترفند بهرهوری و کارایی مغز و بدن است مانند تمرینات با وزنه که با افزایش سن از کاهش تراکم استخوان پیشگیری و با پیامدهای استرس مزمن مقابله میکنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
رابرت والدینگر، روانپزشک و روانکاو در بیمارستان عمومی ماساچوست و پروفسور روانپزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد آمریکا میگوید: تمرین نکردن آمادگی جسمانی اجتماعی برای سلامتی شما خطرناک است.
والدینگر سرپرستی تحقیق رشد بزرگسالان هاروارد را بر عهده دارد که طولانیترین تحقیق علمی درباره شادی مشخص شده که تاکنون انجام شده است. به گفته این روانپزشک که بهتازگی دادههای هشتاد و چند ساله را در کتاب زندگی خوب (ژانویه ۲۰۲۳، سیمون و شوستر) خلاصه کرده است، قاعده سلامت و شادی به روابط مثبت بستگی دارد.
وی هشدار میدهد که اگر بهطور مرتب احساس انزوا و تنهایی میکنید، این احساس میتواند به اندازه کشیدن نصف پاکت سیگار در روز یا چاق شدن خطرناک باشد اما حتی با وجود اینکه انسانها برای ارتباط به یکدیگر متصل هستند، تمرین آمادگی جسمانی اجتماعی میتواند دشوار باشد. هیچ نقشه راه روشنی برای ایجاد یا حفظ یک زندگی اجتماعی مستحکم وجود ندارد.
والدینگر ابراز کرد: نادیده گرفتن روابط مانند عضلات استفاده نشده، منجر به تحلیل روابط میشود.
خوشبختانه، دادههای والدینگر به تمرینهای عملی اشاره میکند که همه ما میتوانیم از آنها برای افزایش آمادگی جسمانی اجتماعی خود استفاده کنیم.
بررسی زندگی خوب
در سال ۱۹۳۸، در بحبوحه بدترین رکود اقتصادی در تاریخ آمریکا، محققان ۲۶۸ دانشجوی سال دوم دانشگاه هاروارد را با خود همراه کردند تا چگونگی تأثیر عوامل روانی-اجتماعی و بیولوژیکی اولیه بر نتایج زندگی را بهتر درک کنند. برای بیش از ۸۰ سال، یک گروه که اکنون توسط والدینگر رهبری میشود، دانشجویان و خانوادههایشان را دنبال و آنان را از طریق ازدواج، شغل، تولد، بیماری و مرگ پیگیری میکنند. در دهه ۱۹۷۰، ۴۵۶ نفر از ساکنان داخل شهر بوستون که بخشی از تحقیق دیگری بودند که بر بزهکاری و تابآوری نوجوانان متمرکز بود، در تحقیق هاروارد گنجانده شدند.
محققان هر دو سال یک بار با شرکتکنندگان تماس میگیرند و هزاران سوال در مورد موضوعاتی مانند خلق و خوی و رضایت از زندگی مطرح میکنند. هر پنج سال یک بار، آنان اندازهگیریهای فیزیولوژیکی از جمله اسکن مغز و آزمایش خون را انجام میدهند. در سال ۲۰۲۳، تحقیق در حال انجام هنوز تمام اعضای زنده مجموعه اصلی شرکتکنندگان و بیش از ۵۰۰ عضو از فرزندان آنان را ردیابی میکند. مجموعه دادهها دریچهای بینظیر به آنچه که یک زندگی خوب را میسازد، فراهم میکند.
هنگامی که والدینگر برای اولین بار بهعنوان یک روانپزشک جوان در هاروارد به گروه تحقیق پیوست، این تصور را داشت که معیارهای متعارف موفقیت مانند دستاورد، موقعیت و جوایز فقط اختلالی در مسیر رسیدن به خوشبختی واقعی هستند. همانطور که او در دادهها عمیقتر میشد، صدها نفر این گمان را تأیید کردند. در سراسر این تحقیق، نه ثروت و نه طبقه اجتماعی با سطح شادی یا طول عمر ارتباط داشتند. از سوی دیگر، روابط مثبت بهطور پیوسته با زندگی شادتر و طولانیتر مرتبط بود.
سایر دادهها در مقیاس بزرگ این پیوند بین رابطه و طول عمر را تقویت میکنند. یک بررسی اصولی تحقیقاتی در سال ۲۰۱۰، شامل بیش از ۳۰۰ هزار شرکتکننده، نشان میدهد که احتمال زنده ماندن در افرادی با پیوندهای اجتماعی قوی ۵۰ درصد بیشتر از افرادی است که روابط ضعیف دارند. تنهایی و انزوای اجتماعی با اختلال عملکرد سیستم ایمنی مرتبط و حتی ممکن است خطر حمله قلبی یا سکته را تا ۳۰ درصد افزایش دهد. برای کمک به پیشگیری از این پیامدهای منفی سلامتی، تقویت آمادگی جسمانی اجتماعی ضروری است.
آمادگی جسمانی اجتماعی چیست؟
دانشمندان بیش از یک قرن است که در حال بررسی روانشناسی اجتماعی انسانها در آزمایشگاهها و دانشگاههای رسمی بودهاند اما ایده منعطف کردن «عضله اجتماعی» مانند عضلات دوسر بازویی یا چهارسر، تا سال ۲۰۱۱ ظاهر نشد. در آن زمان بود که عصبشناسان اجتماعی جان و استفانی کاچیوپو نتایج آزمایش یک برنامه تمرینی ۱۰ ساعته آمادگی جسمانی اجتماعی را با ارتش ایالاتمتحده به اشتراک گذاشت. این گروه دریافتند که تمرینات آمادگی جسمانی اجتماعی مانند انجام لطف به کسی یا تمرین حل تعارض باعث کاهش تنهایی و افزایش تندرستی در سربازان میشود.
در حالی که دانشمندان و فیلسوفان برای چندین دهه روابط مثبت و سلامت مطلوب را مرتبط کرده بودند، کاچیوپو و گروه تحقیقاتی آنان از اولین کسانی بودند که پیشنهاد کردند روابط مثبت میتواند مشابه با آمادگی جسمانی باشد و درست همانطور که نمیتوانید بدون ورزش از نظر بدنی سالم بمانید، آمادگی اجتماعی، توانایی پرورش و حفظ روابط مثبت، بدون تلاش مداوم ضعیف میشود.
آمادگی جسمانی اجتماعی و همهگیری تنهایی
زمانی که اولین افراد مورد بررسی در هاروارد در دهه ۸۰ زندگی خود بودند، والدینگر و گروه وی از آنان خواستند که به زندگی خود نگاه کنند و آنچه را به آن افتخار میکنند به اشتراک بگذارند. بهطور تقریبی همه در مورد روابط صحبت کردند.
کمابیش همه گفتند: من پدر و مادر یا مربی خوبی بودم. ازدواج خوبی داشتم یا دوست خوبی بودم. هیچکس نگفت: من پول زیادی بهدست آوردم، این جوایز را بردم یا مدیر اجرایی سازمانم شدم.
گروه در ادامه از آزمودنیها سوال کرد: اگر مریض شوید یا بترسید، نصف شب، با چه کسی میتوانید تماس بگیرید؟ برخی افراد فهرست طولانی را بهسرعت بیان کردند. دیگران نتوانستند کسی را فهرست کنند.
والدینگر خاطرنشان میکند: این تنهایی واقعی است، این احساس که هیچکس در دنیا پشت من نیست، هزینههای آن بسیار زیاد است و باعث میشود که ما احساس بیمهری و ناامنی کنیم و در نهایت سلامتی ما را از بین ببرد.
در سال ۲۰۲۳، در پیوستهترین لحظه از نظر فناوری در تاریخ بشر، مردم گزارش کردند که احساس میکنند از هم دورتر از همیشه هستند. ۴۰ درصد از افراد مسن در ایالاتمتحده احساس تنهایی مزمن دارند. قرنطینههای مرتبط با بیماری همهگیر را نیز اضافه کنید، تنهایی به بالاترین حد خود و به اوج آن چیزی رسیده است که ویوک مورتی، پزشک و جراح سابق ایالاتمتحده بهعنوان همهگیری تنهایی طبقهبندی میکند.
امیلی آنهالت، روانشناس بالینی، یکی از بنیانگذاران ارزیابی نتایج بالینی(Coa)، یک باشگاه ورزشی برای سلامت روان، و متخصص در آمادگی جسمانی عاطفی که در تحقیق هاروارد شرکت ندارد، میگوید: وقتی آمادگی جسمانی عاطفی و اجتماعی را از دست میدهید، همه چیز را از دست میدهید. اگر احساس کنید برای عبور از سختیها و لذت بردن از چیزهای خوب با افراد دیگر در ارتباط هستید، همه چیز در زندگی احساس بهتری خواهد داشت.
مانند تجویز کمی وقت گذراندن در بیرون از خانه، برخی از پزشکان تا آنجا پیش میروند که میگویند ترغیب به تعاملات اجتماعی دارای پتانسیل تأثیر شفابخش بر بیماران است. دادههای نوظهور نشان میدهند که بیماران سرطانی در صورتی که از سطح حمایت اجتماعی خود احساس رضایت کنند، شانس بیشتری برای زنده ماندن دارند. برخی از کارشناسان حتی ارتباط اجتماعی را به یک علامت حیاتی تشبیه میکنند که اندازهگیری سطح تنهایی افراد، بههمان دقت فشار خون یا نبض، به سلامت عمومی اشاره میکند .
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی ورزشی استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی فرهنگی و هنری استانی شهرستانها استانی ورزشی بارش برف زنجان استانی سیاسی استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی فرهنگی و هنری استانی شهرستانها آمادگی جسمانی اجتماعی روابط مثبت داده ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۰۳۳۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فیزیک ثابت کرد که «دشمنِ دشمنِ شما واقعاً دوست شماست»
یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه نورث وسترن از فیزیک و نظریه آماری برای تایید نظریه تعادل اجتماعی «فریتز هایدر» استفاده کردند.
به گزارش ایسنا، ضرب المثل پرکاربرد «دشمنِ دشمنِ من دوست من است» فقط محدود به کلاسهای دبیرستانی و درامهای انتقامجویانه نیست. این موضوع نه تنها از یک نظریه روانشناختی اجتماعی که توسط روانشناس فریتز هایدر در دهه ۱۹۴۰ ارائه شد، سرچشمه میگیرد، بلکه به نظر میرسد اکنون از نظر علمی نیز ثابت شده است.
یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه نورث وسترن از فیزیک و نظریه آماری برای تایید فرضیه هایدر استفاده کردند.
نظریه تعادل اجتماعی هایدر میگوید انسانها به طور ذاتی تلاش میکنند تا در محافل اجتماعی به هماهنگی برسند. بر اساس این نظریه چهار اصل وجود دارد که موجب تعادل روابط میشوند. این چهار اصل عبارتند از: «دشمنِ یک دشمن، یک دوست است»، «دوستِ یک دوست، یک دوست است»، «دوستِ یک دشمن، یک دشمن است» و «دشمنِ یک دوست، یک دشمن است».
ایستوان کواچ نویسنده ارشد این مطالعه اینکه چگونه به این نتیجه رسیدند که هایدر در واقع درست میگفت را توضیح میدهد.
نظریه تعادل اجتماعی چیست؟مبنای اصلی نظریه تعادل اجتماعی در دستیابی به سازگاری شناختی نهفته است که به نوبه خود گامی به سوی تعادل روانی است. افراد برای هماهنگی در روابط بین فردی خود تلاش میکنند و زمانی که این روابط از محدوده چهار قانون توصیف شده توسط هایدر خارج میشود، این هماهنگی مختل میشود تا زمانی که فرد راهی برای بازیابی آن با تغییر احساس خود در مورد یکی از عناصر تشکیل دهنده این معادله پیدا کند.
به عنوان مثال، اگر از فرد مشهوری خوشتان میآید که محصولی را تأیید میکند که شما آن را دوست ندارید، نظر شما در مورد آن فرد مشهور و محصول نامشخص خواهد بود و در نتیجه منجر به ناهماهنگی شناختی میشود. یعنی تا زمانی که تصمیم نگیرید که آن محصول آنقدرها هم بد نیست یا اینکه واقعاً آن سلبریتی را دوست ندارید، اوضاع همین خواهد بود و زمانی که تصمیمتان را بگیرید، دوباره به هارمونی میرسید.
به گفته ایستوان کواچ نویسنده ارشد این مطالعه، تعادل اجتماعی را میتوان در گروهی از افراد، معمولاً بین حداقل سه نفر که یک مثلث را تشکیل میدهند، در نظر گرفت. ارتباطات بین آنها نشان دهنده احساس روابط بین یکدیگر، چه مثبت یا منفی است.
وی افزود: تعادل زمانی ظاهر میشود که همه روابط مثبت باشند یا زمانی که دو رابطه منفی با یک رابطه مثبت متعادل شوند. موقعیتهای دیگر منجر به مثلثهای نامتعادل میشود که باعث تنش یا ناامیدی میشود.
کارهای قبلی روی این نظریهبا وجود تلاشهای متعدد پژوهشگران برای تأیید این نظریه با استفاده از علوم شبکه و ریاضیات، تلاشهای آنها اغلب به دلیل پیچیدگیهای ذاتی شبکههای اجتماعی که اغلب از روابط کاملاً متعادل منحرف میشوند، به موفقیت کامل نرسیدهاند.
بنابراین اصل موضوع در تعیین اینکه آیا شبکههای اجتماعی دارای درجه تعادل بالاتری نسبت به آنچه طبق یک مدل شبکه مناسب انتظار میرود، نهفته است. با این حال، بسیاری از مدلهای شبکه موجود برای به تصویر کشیدن پیچیدگیهای روابط انسانی بسیار سادهتر از آن هستند که منجر به یافتههای متناقض میشود.
تیم دانشگاه نورث وسترن توانسته است با ادغام موفقیت آمیز دو مؤلفه حیاتی برای عملکرد مؤثر چارچوب اجتماعی هایدر، بر این چالش غلبه کند. در سناریوهای زندگی واقعی، همه با یکدیگر آشنا نیستند و افراد از نظر مثبت بودن نسبت به دیگران متفاوت هستند.
در حالی که محققان مدتهاست که تأثیر هر دو عامل را بر پیوندهای اجتماعی تشخیص دادهاند، مدلهای موجود تنها میتوانند یک عامل را همزمان تطبیق دهند. با ترکیب همزمان هر دو محدودیت، مدل شبکه حاصل که توسط محققان توسعه داده شد، در نهایت نظریه بسیار مورد مطالعه را تقریباً هشت دهه پس از اولین پیشنهاد هایدر اثبات کرد.
کواچ میگوید: به عنوان فیزیکدان، علاقه اولیه ما وقتی برانگیخته شد که جایزه نوبل ۲۰۲۱ به جورجیو پاریسی اعطا شد که سیستمهای فیزیکی پیچیده را مطالعه میکند و این جایزه را به صورت مشترک با سیکورو مانابه و کلاوس هاسلمان که روی مدلسازی آب و هوا کار میکنند، برد.
به گفته کواچ، در مطالعات پاریسی، تعاملات رقابتی بین چرخشها میتواند منجر به پیکربندیهایی شود که قادر به به حداقل رساندن همزمان همه تعاملات زوجی نیستند و در نتیجه ناامیدی ذاتی ایجاد میشود.
کواچ خاطرنشان میکند که سیستمهای اجتماعی گاهی اوقات سرخوردگیهای مشابهی را نشان میدهند که در آن روابط یا نگرشهای متضاد بین فردی میتواند حالت عدم تعادل یا تنش را در یک شبکه اجتماعی ایجاد کند.
او میافزاید: ما ترکیب بینشها و ابزارهای فیزیک آماری با مجموعه دادههای مقیاس بزرگ در مورد سیستمهای اجتماعی واقعی را هیجان انگیز یافتیم.
پژوهشی که توسط تیم کواچ انجام شدپژوهشگران برای بررسی این موضوع، توجه خود را به چهار مجموعه داده شبکه گسترده معطوف کرد که قبلاً توسط دانشمندان علوم اجتماعی جمعآوری شده بودند. آنها شامل نظرات رتبهبندی شده توسط کاربران در یک سایت خبری-اجتماعی، تبادلات بین اعضای کنگره در مجلس نمایندگان، تعاملات بین معاملهگران بیتکوین و یک سایت بررسی محصولات توسط مصرف کنندگان بودند.
پژوهشگران در مدل شبکه خود از تخصیص مقادیر منفی یا مثبت صرفاً تصادفی فاصله گرفتند. در یک سناریوی واقعا تصادفی، هر گره احتمال یکسانی برای مواجهه با یکدیگر دارد. با این حال، شبکههای اجتماعی واقعی از چنین یکنواختی پیروی نمیکنند، زیرا هر فردی با افراد دیگر در شبکه خود آشنا نیست.
آنها برای تقویت واقعگرایی مدل خود، رویکردی آماری برای تخصیص مقادیر مثبت یا منفی بر اساس احتمال وقوع چنین تعاملاتی ابداع کردند. این روش، تصادفی بودن را در محدودیتهای اعمال شده توسط توپولوژی شبکه تضمین میکند. علاوه بر این، تیم این مفهوم را در نظر گرفت که افراد خاصی ذاتاً مهربانتر از دیگران هستند که منجر به احتمال بیشتر تعاملات مثبت و برخوردهای کمتر خصمانه میشود.
مدل حاصل با ادغام این دو محدودیت، به طور مداوم همسویی با نظریه تعادل اجتماعی هایدر را در شبکههای اجتماعی در مقیاس بزرگ نشان داد. علاوه بر این، این مدل الگوهایی را نشان داد که فراتر از سه گره گسترش مییابند که نشاندهنده کاربرد نظریه تعادل اجتماعی برای گرافهای بزرگتر شامل چهار یا چند گره است.
کاربردهای عملیاین چارچوب نوآورانه دارای پتانسیل بسیار زیادی در پیشبرد درک ما از پویاییهای اجتماعی، از جمله پدیدههایی مانند قطبی شدن سیاسی و روابط بینالمللی است. علاوه بر این، میتوان آن را برای هر سیستمی که با ترکیبی از تعاملات مثبت و منفی تعریف میشود، مانند شبکههای عصبی یا ترکیبات دارویی اعمال کرد.
به گفته کواچ، یکی از راههای درک این که این نظریه در زندگی واقعی و روزمره چگونه عمل میکند، فکر کردن درباره دو گزینه است که مردم باید از بین آنها انتخاب کنند که در بسیاری از موقعیتها مانند قطبیسازی سیاسی رخ میدهد.
افراد مطابق با نظریه تعادل اجتماعی به طور غریزی برای کاهش تنش و حفظ ثبات و آسایش اجتماعی تلاش میکنند. این نظریه به عنوان چارچوبی ارزشمند برای درک رفتارها و انگیزههای ما در برقراری تعاملات اجتماعی بین افراد عمل میکند.
کواچ وقتی صحبت از کاربردها در شبکههای عصبی انسانی میشود، میگوید که نورونها از طریق سیناپسها به هم متصل هستند که میتوانند سیگنالهای تحریکی یا مهاری را منتقل کنند. این پویایی منعکس کننده تعاملات موجود در شبکههای اجتماعی است.
وی توضیح میدهد: مدل ما به طور بالقوه میتواند از دادههای کانکتوم( نقشه اتصالات شبکه عصبی) شناخته شده و هر فرضیه اولیه در مورد ماهیت تحریکی یا بازدارنده نورونهای خاص برای استنباط ویژگیهای احتمالی اتصالات سیناپسی باقیمانده استفاده کند.
به همین ترتیب در مورد ترکیبات دارویی، این مدل میتواند بینشهای ارزشمندی در مورد اینکه آیا جفت شدن دو دارو باعث افزایش کارایی در درمان بیماریهای خاص میشود، ارائه دهد.
در حالی که مطالعه شبکههای اجتماعی پایهای ایدهآل برای کاوش فراهم میکند، نویسندگان معتقدند که تمرکز اصلی آنها گسترش تحقیقات خود فراتر از تعاملات بین دوستان و کاوش در سایر شبکههای پیچیده است.
این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شده است.
کانال عصر ایران در تلگرام